De lobos e homes

"Cando un home ten dudas se o acto que vai  realizar é xusto ou inxusto, e ten a posibilidade de informarse de antemán se quere, estará actuando ilegalmente se non o fai." T. Hobbes



Cando un responsable político por vontade de todos, non exerce as funcións de vixiancia e control de cumprimento das normas, e non as segue él mesmo escrupulosamente, deixa a un lado o primeiro deber que lle confiou a cidadanía no que a moral e a política amosan ser vellas amigas.

Deixa nas máns dos cidadáns a delación, a acusación, a vixiancia, convirtíndoos en potenciais enemigos ou ben, por omisión ou voluntariamente, en cómplices ou beneficiarios doutros, arrastrados polas poderosas correntes dos intereses persoais ou das súas necesidades. A verdade vóltase pranta de interior porque, dende ese momento, para a rúa e os balcóns é precisa a máscara da hipocresía, onde rumor e o chascarrillo menudean contaminándose e crecendo ata a infamia. Engrósase a rede de favores e odios, agravios e recompensas que empurran a un modo de vida e de entender a comunidade que ao mesmo Hobbes sorprendería. Cando sobre esa xauría chovese algo semellante a democracia, non podería elexir máis que a inercia do seu destino, acostumada a vivir no medio das emocións máis abxectas: a invidia, o rencor, a desconfianza, o medo ao outro e a inagotable bastardía da arrogancia.

Se non é vontade nosa este embrutecemento é preciso elexir  outro xeito de organizar unha convivencia que non pode ser só de fieras supervivintes, crueles entre elas e sumisas ante a forza da inxustiza, ante o poder sen lei.