Intramuros apoia a Plataforma Cidadá Son de Tui na idea de que o seu proxecto é a resposta necesaria aos problemas que sufre o Casco Histórico de Tui dende hai moitos anos e que vimos denunciando no noso blog. Seguimos abertos ás propostas de todos, á vosa participación.



31/3/11

Carteis abandonados: crónica en imaxes

Amosámoslles unha crónica gráfica do abandono e desinterese con que se trata esta bendita cidade:

Agosto:



Outubro:



Decembro:


E agora, coa colaboración duns cidadáns que debían necesitar os soportes, é posible que sexa efectiva a retirada do que queda:



Non volvemos a amosar aquí os exemplos de limpeza que cidades portuguesas veciñas amosan e ensinan, ou deberían, a quenes agora queren facernos olvidar o que teñen e non teñen feito.

29/3/11

Actas

Subimos as actas do último Pleno ordinario que nos remite M. A. Capón, a quen lle agradecemos o esforzo que, por outra parte, non fai o concello de publicalas na súa web. De feito, os amigos de Ruegos y Preguntas e nós estamos á espera de recibir un pequeno estipendio detraído da asignación do responsable da páxina ou seu superior xerárquico.

Destacamos, en relación co Casco Vello, no capítulo de rogos e preguntas a intervención do  concelleiro do PSOE , Manuel Freiría :


E do BNG, Carmen Verde:


Os puntos 1,2,3 e 6, xa sabemos qué solución recibiron. Non hai nada que comentar. O punto 5 merece un próximo artigo.

Indignaos

Falando de cousas varias cos amigos, saliu na conversa o libriño ou panfleto Indignez-vous! de Stéphane Hessel , todo un éxito no panorama literario actual francés que, ao noso modo de ver, aporta unhas lúcidas reflexión sobre a situación que vivimos no occidente en crise. De ahí que pareceunos unha boa idea incluir o enlace ás traduccións ao castelán, galego e orixinal francéspara poder leelo tranquilamente e reflexionar. O prólogo de J. L. Sampedro á edición española pódese ler aquí (gracias a Ricardo).


En palabras do autor:


"Mi obra exhorta a los jóvenes a indignarse, dice que todo buen ciudadano debe indignarse actualmente porque el mundo va mal, gobernado por unos poderes financieros que lo acaparan todo". Y prosigue: "En nuestra época teníamos un adversario claro: Hitler, Stalin. Y dijimos 'no'. Ahora, el enemigo es más difícil de encontrar. Pero es igual de importante decir 'no'. Hay que resistir otra vez. Nosotros nos jugábamos la vida. Pero los jóvenes de ahora se juegan la libertad y los valores más importantes de la humanidad". (de El País)



27/3/11

Monção

Ofrecemos unhas imaxes do coidado con que na veciña vila de Monção se trata ao seu patrimonio. A limpeza das murallas e o seu entorno pon e evidencia o abandono das nosas que, literalmente, cáense diante dos nosos ollos sen que ninguén en moitos anos fixera nada por impedilo. A imaxe de degradación que ofrecemos a propios e foráneos debería avergoñar a quenes tendo na súa man unha doada solución e moitos exemplos ao seu arredor, miraron pra outro lado, sen ideas a non ser, cando cadra, para a obra de cemento e feísmo.

























E agora, o desalento:










26/3/11

Eficiencia

Ayer ( recién instalada la cubierta, sustituyendo una tapa metálica desaparecida hace años) :



Hoy:


Un sencillo ejemplo de eficiencia y buena gestión, no hay duda.

25/3/11

Bolardos intelixentes (III)

Sentimos ser tan repetitivos con isto dos bolardos pero é que hai que aproveitar que os equipos municipais traballan arreo. Recordamos o problema: moi sinxelo, instaláronse no último período preelectoral pero nunca funcionaron, e o tráfico do casco necesita urxentemente algunha regulación. Xa temos publicado algún exemplo de como sería o seu aspecto decente e coidado frente os semáforos de obra instalados que simbolizaban todo o feísmo ao que estamos acostumados. Pois ben, nunha recente visita a Monção, atopámonos con isto e gostaríanos que alguén dunha vez tomara exemplo:






E a comparación vergoñenta, que  ademáis nunca funcionou:





Elecciones con cemento

Después de tantos meses, a veces años, con esas pequeñas cosas, fáciles de solucionar, pero que sumadas daban ese aire de abandono y suciedad al casco, llega ahora esa actividad febril electoral a nuestras calles. No dejamos de agradecerlo, naturalmente, pero ello no impide que recelemos de tanta dedicación momentánea tras años -y no exageramos- de dejadez. Bastaba haber querido, esta es la prueba, pero todo tiene su tiempo y todavía no hemos perdido la memoria...








23/3/11

Cuestionario

Agradecemos a axuda na redacción do cuestionario que lle temos remitido aos grupos políticos que se presentarán nos próximos comicios. Cando recibamos as respostas, as compartiremos para comentar entre todos. Este é o enlace ao documento enviado.

22/3/11

Trihalometanos: un xeito de facer política

Certamente non saímos do asombro. Quenes dentro duns meses alzarán a súa voz para pedir os votos dos cidadáns - e pronunciarán, sen sonroxarse esa palabra- , quenes falarán de representar a vontade, as inquedanzas do pobo - e usarán ese termo-, quenes requerirán a nosa participación no seu proxecto político e de futuro -así o chamarán-. Eses que repetirán o mantra de democracia. Eses tales, hoxe, no Pleno Extraordinario solicitado para analizar un problema que a moitos nos pareceu grave, calan . Ignoran as graves acusacións que esgrimiu a oposición, que merece o respeto que nunha democracia debe ter todo representante dos cidadáns,  nunha máis que kafkiana posta en escea, na que os desprezados somos os tudenses. Tiñan, parece, cousas máis importantes que facer. Non houbo explicacións, nin respostas. Só o silencio dun desprezo profundo por todos quenes, preocupados, pretendíamos algo moi simple en democracia: claridade, información e, por suposto, respeto.

Hoxe, o Salón de Plenos, foi unha apadana da corte persa, co ceremonial de soberanos e súbditos, na que a dinastía reinante, amosou, por si quedaban dúbidas, cal é a súa mirada hacia nós, coitados.

19/3/11

Eurocidade sí, pero limpa

Unha mostra más do coidado e limpeza, do esmero con que os responsables dos desatinos que vimos comentando tratan un dos nosos grandes valores, a fermosa paisaxe tudense, as zonas verdes e de esparcimento, esas que non requiren grandes investimentos en formigón, só un pouco de sensibilidade.
Recomendámoslles un paseo polo abandonado camiño que por detrás da Comandancia diríxise á Metralla. O inicio é un preludio de todo o que se atoparán despois: abandono, suciedade, farolas engulidas pola vexetación, camiños impracticables...Calquer cidade sentiríase orgullosa dun entorno cas potencialidades do noso e, por suposto o aproveitaría con respeto. Nós sentimos vergoña. Non olvidemos imaxes coma esta cando logo, nos eventos e commemoracións varias, todos teñan presa en saír na foto das Eurocidades, Pontes Internacionales e Sendas kilométricas. Os feitos están ahí. E doen.

18/3/11

Problemas locales

" Un ayuntamiento que vive en precario, como el de Tuy, poco puede hacer por el embellecimiento y transformación de la ciudad, como arreglos de calles, alumbrado, etc.; pero hay muchas cosas que con un bando de buen gobierno podrían enderezarse y recuperar Tuy el prestigio que gozaba, no hace muchos años, como ciudad limpia y bien ordenada. Debemos fijarnos más en los defectos y carencias, cuando es fácil ponerles remedio.
Nada repele tanto al turista como la suciedad, casas derruidas, paredes de edificios y fincas sin blanquear, a veces cubiertas de musgo y luciendo jirones de papel, restos de carteles, que sin orden ni concierto se pegan en todas partes.
Desde la entrada de Tuy por el Puente Internacional, todo es pobre y desaseado; las cunetas llenas de hierba no dejan correr las aguas pluviales. Dan la sensación de carecer de peones camineros en este primer trozo.
Son muchas las casas, aún en calles céntricas, que no han cumplido el bando del Alcalde del mes de abril último, ordenando la limpieza y blanqueo de muros y fachadas. No debe consentirse esta situación anárquica. El Ayuntamiento dispone de medios coercitivos para hacer cumplir sus disposiciones. (...) Por eso, no tiene disculpa el poco aseo de algunas calles y la libertad con que circulan por las mismas las aves de corral; los apagones de muchas luces, que a veces duran varios días, y la despreocupación de muchos conductores que remontan las aceras para mayor comodidad de las operaciones de carga y descarga.
Hay muchas cosas que corregir y nos proponemos irlas señalando. Deseamos que nuestros ediles nos den ocasión de aplaudir su gestión. Por eso, en estos cargos que hacemos, más que censuras, deben ver estímulos."

Artículo del Boletín de Información, Tui, Octubre de 1960, pág. 3.

14/3/11

Lento pero viene

El futuro se acerca, lento pero viene...decía Benedetti en un hermoso poema (la voz del poeta al final). Y efectivamente, después de seis largos meses aquí está: el socavón ha desaparecido. Desde que sólo asomaba con este aspecto,


hubo de pasar tiempo y la habitual desidia para llegar a esto otro:




Ahora ha llegado ese futuro, empujado, tal vez, por unas elecciones :




Congratulémonos al menos por la solución y aprendamos la lección del poeta: el futuro se acerca despacio, pero viene...

13/3/11

Via Crucis

Nestes tempos de Cuaresma, de reflexión fonda e sentida, nos remiten uns veciños estas imaxes dun peculiar Via Crucis que recolle os sufrimentos diarios e sen remedio, polo que parece, dos habitantes do casco. Sonche estacións nas que deterse e orar con devoción, paradas nos nosos paseos cotidianos que nos fan levantar a testa e con ollos mansos dirixidos ao ceo pedir axuda e luz sobre quenes nos fan sufrir tan loca, locamente.

Suplicaremos que ninguén poña o pé, e coidado nas procesións, nestes buraquiños persistentes e apartaremos os desexos impuros de que leve un susto quen os permite:





Que estes pacentes tubiños destinados ao soterramento eléctrico non sigan esperando a acción intelixente dos homes. Intelixentes, sí. Ás veces.








Que non se derruben as murallas do Jericó tudense, que se coide e valore tanto patrimonio esquecido polos homes, casquivanos.







E deterémonos aquí, nesta cuarta estación, admirando tanto inxenio humano oculto por sempre e humildemente, e pedir o miragre, ese érguete e anda que desperte a alma dormida e faga sonar a arpa do rincón esquecida...






Seguindo o camiño da cruz, aquí reflexionaremos sobre os infernos, a conexión co inframundo, esa alcantarilla nunca limpa o suficiente de pecadores. E incluiremonos, con humildade, entre eles, pedindo que chegue, como a caricia que alborota o pelo dun neno, o perdón.






Chegados a esta parada, non deixaremos de recordar que cecais os paganos tiñan razón e vimos do caos, da desorde absoluta, e algúns seguimos procurando, absurdamente, fuxir da nosa natureza.






E matinaremos sobre estas verbas: "dar de beber ao sedento":





E así, con mansedumbre e nostalxia, coa contrición destes tempos, pasaremos por estes outros lugares, coma Xesús pasou aqueles lonxanos días no deserto, caviloso e entristado.












Ata chegar a esperanza dunha resurrección, dun renacemento, coma a de estas modestas florciñas que os veciños coidan agarimosamente, esperanza nun tempo en que poidamos deixar de recorrer camiños cheos de tristuras.  



12/3/11

Pecados capitales: la envidia

Uno peca gravemente, avisamos, si ve estas imágenes en las que se solapa la situación de Allariz antes de su recuperación y las soluciones posteriores. Sentirá nacer, moverse y reptar el montruo de la envidia cuando descubre el gusto, el respeto y las buenas ideas en la rehabilitación de esta ciudad. Uno codicia esos bienes ajenos, esas zonas verdes, las calles vivas...nacidas sobre otras en las que, por momentos, nos parece ver los rincones degradados de Tui por los que pasó, como si nada, el tiempo aquel en que Europa y sus subvenciones habrían podido ayudarnos. Envidia de la iniciativa y las personas que convirtieron Allariz en un pueblo del que los vecinos se sienten orgullosos.
Y hemos de reconocerlo. Cierta ira, cuando pensamos en las ocasiones perdidas, y un futuro incierto, quizás en manos de quienes nunca han sabido estar a la altura de lo que esta ciudad necesita. Pecadores.


10/3/11

Ampliación de documentos sobre el problema del agua contaminada

Para completar la documentación que hemos recopilado sobre la contaminación del agua de hace unos días y, al tiempo, ir haciéndonos una composición de lugar para el próximo pleno extraordinario en el que se discutirá sobre ello, añadimos un enlace al Protocolo de actuación de vigilancia sanitaria del agua de consumo humano. Un documento del que disponen todos los concellos, de obligado cumplimiento y conocimiento, bien directamente por éstos si no tienen externalizado el servicio, bien por las empresas adjudicatarias. (Si se desea descargar, aquí.)

 

9/3/11

A vueltas con el tráfico

El estado de la señal se puede hacer extensivo a la situación, tantas veces denunciada y tantas ignorada, del tráfico en el casco antiguo.
De los bolardos inteligentes nada se sabe y la calle Cuenca sigue siendo una cómoda circunvalación para muchos que ni siquiera dudan en remontarla en dirección prohibida, eso sí, a una velocidad que les permita correr menos riesgos de toparse con vehículos en sentido contrario. La vigilancia es la que es, ya se sabe, a pesar de las famosas Juntas Locales de Seguridad, muy útiles para salir en prensa y dar la impresión de que estamos en ello. Los fines de semana el tráfico arrecia y parece que se espera una desgracia para actuar.
Así estamos. Entretanto, el vecindario soporta estoicamente la dejadez, la irresponsabilidad, la falta de ideas y sensibilidad crónicas, una enfermedad de difícil curación.


      Imagen cortesía de Trasno Chadora

5/3/11

Cuidando la imagen

Este es el estado en que se encuentra la fuente del paseo fluvial desde mediados de esta semana. La imagen que ofreceremos a los visitantes que acudan a nuestra ciudad estos días, por no hablar, claro, de quienes vivimos en ella, que cierta costumbre y resignación nos da fuerzas para soportar tanta dejadez . Añadamos que pocos metros más adelante, en dirección al Náutico, asoma el socavón y la vergüenza queda al completo.
Ciertamente, de los discursos y las frases hechas a la realidad, media un buen trecho.






Y este es el estado en que se encontraba anteriormente, que tampoco era para sentirnos orgullosos:

Limpieza

Ojalá tuviésemos que escribir artículos como éste más a menudo: hoy, al fin, se han retirado los escombros depositados cerca del Tripes, en la famosa finca de Martínez Padín, de los que ya habíamos hablado aquí y también se habían denunciado en Tui, ruegos y preguntas. Ilustramos la gesta con una foto que nos remite un lector y la comparamos con la situación anterior.



3/3/11

Pleno extraordinario sobre o problema da auga

Nos remite M. A. Capón o escrito que hoxe se presentou no Concello, firmado por seis concellais (AT e BNG), na que se solicita a celebración dun Pleno Extraordinario para aclarar o problema da contaminación da auga no municipio e facer un balance da actuación e políticas do goberno municipal dende 2007.
Tamén  nos informa de súa iniciativa en forma de moción para aprobar e apoiar por parte do Concello nun Pleno, a petición ante a Xunta de declaración BIC a título individual para o Teatro Principal, feita pola Fundación Teatro Principal.

Agradecemos a súa información e iniciativas.

1/3/11

O fenómeno xeolóxico baixo control

Dende fai uns días, preocupados por tanto trihalometano no ambente, tiñamos estas fermosas fotos para demostrar que sí, agora sí que a cousa prospera. O socavón tudense volve a estar sinalizado como fai uns meses e loce coma nunca nestes esplendorosos días. Agora sí que respiramos tranquilos e admiramos nos nosos paseos esta grandiosa obra da nai natureza con total seguridade, á espera de que os técnicos, enxeñeiros e resto da comunidade científica boten mans no asunto cando a obra teña un orzamento coma Deus manda.

A verdade é que a un venlle á cabeza que tanta dilixencia e adicación ao cidadán debería trasladarse tamén á depuradora. E encintala.