Intramuros apoia a Plataforma Cidadá Son de Tui na idea de que o seu proxecto é a resposta necesaria aos problemas que sufre o Casco Histórico de Tui dende hai moitos anos e que vimos denunciando no noso blog. Seguimos abertos ás propostas de todos, á vosa participación.



30/10/11

Truco ou trato?

A presa éche mala conselleira, e agora, a piques de ter un PEPCHA que regule con maior ou menor acerto o que ata agora era o caos primixenio, ese caldo primordial do que din que xurdiu a vida (con perdón dos creacionistas), agora que poderemos dispor de algo de sentido común que nos obligue a todos, resulta que veñen unhas presas tolas para que, gran iniciativa deste concello que tanto ía facer pour la vieille cité, os locais de copas e pubs, un dos máis graves focos de degradación da vida na zona vella e avellentada, gocen de amnistía xeral e acaden licenzas para seguir facendo o que durante moitos anos lles permitiron coma se nada.

Enténdese as presas se o PEPCHA segue as liñas maestras que debería,

clic na imaxe  para ampliar

pois de ser así, pouco quedaría desta movida nocturna que, según parece, tanto interesa manter onde está. Locais que infrinxen horarios, non desempeñan a actividade pola que foron autorizados a abrir, que xeneran problemas sen fin, que representan o polo oposto do que un casco vello ten que ofrecer a visitantes e propios. ¿ De verdade que tanto costa visitar calquer outro, ben coidado e protexido? ¿Tanto copiar algunha idea para a reactivación da vida e non do ruido? ¿ Fai falla ser un Steve Jobs da recuperación para facer que as rúas do casco se convirtan en lugar de paseo, de compras e de vida normalizada, sen escoitar eses oubeos hormonales de madrugada, sen atopar o teu coche malogrado, a túa porta mexada?

Malas conselleiras as presas por que non sexa unha solución tomada con seso e tino, cos seus datos, ca opinión de quenes saben disto e a isto se aplican, con ideas variadas, con exemplos de outros lugares. Moi malas conselleiras e ousadas as improvisacións para as cousas serias e complexas.

Seguiremos o reparto de licenzas que se aveciña, a amnistía e premio para quenes, sen dúbida, levan facendo o seu traballo con eficiencia durante anos. Quenes vivimos no casco podemos aseguralo. E, por suposto, agradecemos ó concello tal mostra de sensibilidade: eses paseíños postelectorais foron moi útiles, sólo faltoulles a nocturnidade.

22/10/11

Palabras y responsabilidad

" Quiero desarrollar bajo mi mandato el cuidado de los pequeños detalles, de las obras menores o puntuales que son las más reclamadas y las que mejoran nuestra calidad de vida y la imagen de nuestra ciudad. El conjunto histórico será uno de los lugares de principal atención."
(Moisés R. Pérez, Faro de Vigo, 26-5-11)



Qué mejor que comenzar con una grandilocuente cita de nuestro alcalde, tan preocupado por la calidad de vida de sus conciudadanos y, cómo no, por lo que va quedando del conjunto histórico, para contrastar con el cansancio e impotencia de los vecinos por los efectos colaterales de tanto pub y ocio nocturno con licencias por revisar. 


Continúan los ruidos, desperfectos, vandalismo (último fin de semana y, que sepamos, tres retrovisores rotos a patadas). Los pubs siguen abiertos. Los horarios de cierre se incumplen y nada  sabemos de los informes y denuncias que, en algunos casos, registran en el concello los agentes municipales o particulares. Las licencias son las que son, como el tráfico por las viejas calles: el hartazgo se acrecienta. Y, bendita Internet, alimentamos la esperanza. Pero habrá que lucharla, a falta de que alguien le explique a nuestro alcalde qué significa "calidad de vida" .




Y unos enlaces sobre el caso:

http://www.farodevigo.es/secciones/noticia.jsp?pRef=2832_16_103584__Ourense-Bares-especiales-denuncian-supuesta-ilegalidad-licencias-ocho-locales


http://www.lavozdegalicia.es/ourense/2011/01/27/0003_201101O27P5991.htm

http://www.farodevigo.es/portada-ourense/2011/03/18/pub-mujer-baltar-debera-cafe-bar-falta-licencia/527874.html


Y legislación, para tener en cuenta:


http://www.xunta.es/Doc/Dog2004.nsf/FichaContenido/23B06?OpenDocument





3/10/11

Cen días e a cementoflexia

Ao infernal calor da exposición dos grandes logros obtidos polo equipo de goberno da nosa cidade, merecedores non dunha vulgar rolda de prensa, senón dun cumio internacional, queríamos recordar un dos problemas centrais que segue sen solución a pesar dos sorrisos mediáticos: a práctica totalidade dos locais de copas do casco vello, pubs ou como se lle queira denominar, desenrolan a súa actividade con licencias de cafetería ou similares sen que ninguén se ruborice entre os que teñen responsabilidade no seu control. Partindo disto, dos horarios xa nin falemos.

As consecuencias, ¿haberá que recordalo?, no deterioro da calidade de vida dos veciños, nos danos provocados pola concentración de nocturnidade, alcohol e falta de educación son moi graves.  Que isto se sepa no concello - é loable o traballo da Policía Local  nestes últimos meses no control dos horarios, como atestiguan os rexistros de entrada do concello-, que se esté o tanto das múltiples queixas de veciños, das denuncias por danos en vehículos aparcados, do vandalismo en todo tipo de benes patrimoniais públicos e privados e que mesmo o valedor do pobo requira respostas sobre o asunto é, como pouco, vergonzoso.

 É un milagro a resignación e paciencia dos veciños que  fin tras fin de semana  deben asistir con impotencia aos efectos colaterais de actividades que non son controladas por quenes teñen esa responsabilidade e, por riba, soportar con entereza a exposición dos logros da campaña dos cen días: un desbrozado de silveiras, a charla cun arquitecto, unha peonalización virtual, e o reparto duns folletos - como fai o Lidl todas as semanas eficazmente. Non se nos teña por desagradecidos ante tanto traballo feito, pero xa ven sendo hora de que alguén se poña a traballar en serio para atallar os graves problemas do casco. Este é un. E seguimos esperando unha cousa moi simple é economica: que se cumpla co deber de control das licencias. Ese día terá sentido ese cumio intergaláctico cheo de sorrisos e felicidade ante os flashes da prensa.




Mentras tanto, a bendita paciencia decae...e distraémonos contemplando esta cementoflexia que florece últimamente no casco, único ornato ocurrente nestes cen días en que se todo non segue igual, polo menos, parécese moito ao de sempre:








1/10/11

Outono en pleno

Vergoña, impotencia, indignación, e mesmo lástima,  pasando polo sorriso ante o grotesco. Dor por esta maltreita democracia, por aqueles políticos que non saben estar á altura destes momentos e de calquer outros. Pero nestes tempos que caen...nestes quedábanos a esperanza.

Imagen de TuiRuegosPreguntas
Despóis do Pleno de onte xa quedou claro a cor da Nova Era prometida, do consenso, o diálogo e mailo talante. Dese estar perto dos cidadáns, a ras de rúa. A cor da vergoña que nos embargou a moitos ante as formas e o fondo, o todo vergoñento que rodeou a posta en escea dun pleno que deixou caír o veo. A monarquía rochiana cas súas maneiras de corte do medioevo, a xogo cos capiteis da vella catedral están, siguen ahí, como o dinosaurio do Monterroso. Un pesadelo.

A estas alturas, co que necesitábamos vitalidade e frescor na política e na democracia que faga reverdecer tanto secano, a preocupación do equipo de goberno é o control monárquico da palabra, do diálogo e da diferencia. Non hai ideas e cas deles bastan. Niso traballaban.

Unha mágoa a falla de respeto - ata chicle de spaguetti western, ansiolítico que revela que polo menos aínda queda conciencia e culpabilidade infantil-, o tono do noso alcalde ao dirixirse a cidadáns que tentaban facer o que él non demostra saber: preguntar, escoitar, dudar e ter o valor de extender ante o público o seu xénero, coma nun mercadiño de xoves, para que se debata, se de ou quite a razón. Pero con argumentos.

 Unha mágoa que os nosos representantes vexan restrinxido o seu traballo, que é o de o pobo, o noso esforzo. A democracia se construiu sempre con razóns, con palabras e agora xa nin tempo haberá para usalas. Xa nin tempo teremos para ser demócratas, porque selo é actuar como tal. Qué mágoa tan grande non ter un alcalde como necesita esta cidade con ritmos e tempos dun século que non está nos libros de historia. Qué mágoa desterrar a intelixencia e as palabras, para caer nesta nefasta noite da que non damos saído, desta escola medieval de ordeno e mando transmitida agora a unha xeración nova, que debería ter aprendido algo da nosa feble e xoven democracia que os puxo onde están. Que os amamantou. Coitada.

Qué desesperanza tan grande cando se pensa que ésta consiste nun simple reconto de votos e a humildade se reserva só para outros altares e nada queda para un  Salón de Plenos, ese lugar sagrado no que unidos servidores e servidos, comulgan ó xeito laico, coa palabra. A do pobo.

E este cálido outono que quere afogarnos coma nun río...