A beleza das lúas

Non deberían sorprenderse os esforzados munícipes de que, de cando en vez, cheguen  a lugares con máis visibilidade os efectos da consentida concentración de pubs, clubs ou como se queiran denominar, con licenza que envidiaría James Bond. Son simples salpicaduras dun mar que bate nas terras baixas e en pendente do sufrido casco. 

Non é cousa de admirarse que o vandalismo faga o seu traballo con bens públicos e privados aproveitando as altas horas, a nocturnidade, os chupitos mal dixeridos e a imposibilidade metafísica dunha vixiancia a pé -agotadora- polas estreitas rúas nas que se atopan moitos destes lucrativos negocios. 

E mentras non se queira aceptar a evidencia, mentras non se ollen outros exemplos para aprender e escarmentar en cabeza allea, seguiremos así, con robos e danos nos coches, patrimonio deteriorado, suciedade, ruido, desperfectos e outras lindezas de fin de semana polas invisibles terras do casco  e ocasionalmente salpicaduras máis lucidas alá.enriba.

 Solucionarase, vaticinamos, con reunión da Comisión do Almirantazgo da Altas Salas e foto en prensa. Ou con incrementos de paseos en coche. Ou coa enésima reunión con propietarios destes locais para analizar o problema. Con foto. Ou ben cunha nota de prensa a dúas columnas amosando a preocupación pola situación e a necesidade de dialogar cos axentes sociais implicados, a posta en marcha ou mellor aínda, a implementación de medidas ... e demáis frases manidas  que fai o ordenador cun botonciño.

Isto é todo o alcance dos que quedan mirando bocabertos o dedo cando lles sinala onde está a beleza da lúa, coma reza o coñecido proverbio. 

Mentras tanto, ahí teñen as imaxes doutras lúas. Éstas demasiado accesibles aos bárbaros.

N.B. Damos as gracias ao sufrido cidadán que nos ten enviado estas e outras fotografías das que iremos facendo uso para amosar os extremos de gamberrismo asociado á movida nocturna que moitos tudenses teñen que aturar.