Intramuros apoia a Plataforma Cidadá Son de Tui na idea de que o seu proxecto é a resposta necesaria aos problemas que sufre o Casco Histórico de Tui dende hai moitos anos e que vimos denunciando no noso blog. Seguimos abertos ás propostas de todos, á vosa participación.



30/5/11

Prohibido prohibir

Unha selección de sinais que, sen dúbida, realzan a beleza do casco, para entreter este impasse de espera, este baleiro da vontade que despexaremos a partires do 11.

27/5/11

Apocalipse

Non nos chega  o día no que o novo equipo de goberno se poña mans a obra, tan concienciado co casco vello e esas cousas pequenas pero tan importantes que fan o día a día, como ben dixo o noso alcalde in pectore.
E pódenos a ansiedade, sí, e certo temor cáseque supersticioso pois parece que algún demo anda solto por esta cidade de pedra, algún espirítu apocalíptico que empezou xogando,




e agora dáselle por enviarnos sinais do fin dos tempos, Deus nos garde: onte viuse pasar unha serpe, subida dos matorrais e silveiras que afogan as murallas á rúa, terror dos veciños,



e varios días levamos cunha fuga de auga rumorosa que parece querer engulir a escaleiras da Praza da Estrela.




Son sinais de que os tempos cambiarán? Ou un aviso de que o Anticristo fará a súa chegada entre linguas de fogo?

25/5/11

¿Yo no voté al PP?

Quienes creíamos que varios centenares de personas indignadas – esa palabra tan en boga- que nos encontrábamos diariamente por estos mares de internet, representaban algo más profundo: un inconformismo de otras muchas, el cansancio por la manifiesta incompetencia, por los errores y negligencias, estábamos equivocados. Muy equivocados. Éramos anécdota, chascarrillo cibernético, píxeles, nadiña.

La realidad estaba fuera, más allá de nuestras conversaciones analógicas de café, mera prolongación de nuestros enlaces digitales. La realidad estaba en el espacio exterior. Y ahora lo sabemos. Daba igual qué debate, formato monólogo o decálogo, con candidatos o con la presencia estelar de Georgie Dann, sería el adecuado, cuál el tratamiento que la prensa mostraba con visos o no de propaganda y noticia amiga, cómo nos maravillaba la asistencia a mítines nunca igualada. Daba igual: éramos los mismos y alguno más quienes allí estábamos, anónimos con pseudónimo. Eran categorías de esta quinta o sexta dimensión en la que nos zambullíamos.

La calle es más dura que nuestros links. El agua con sus trihalometanos nos volvió químicos por un día y Mario Conde despertó tal polémica virtual que el auditorio se llenó hasta la bandera. Hasta de ésta discutimos, deambulando por los más oscuros vericuetos de la Heráldica, esa ciencia con sabor a trono.

Fotos que rebasaron lo escatológico, lo ridículo, que se adentraron en la tragedia y hasta nos divirtieron fueron compartidas y comentadas por todos nosotros. Eran testimonios de un desastre al que por fin convertíamos en indiscutible material probatorio. Las listas de candidatos, la expectación, su crítica, la competencia de sus integrantes, su origen: todo sometido al donoso escrutinio de los impenitentes navegantes.

Pero el espacio exterior seguía allí, en su sitio de siempre, fuera de las pulgadas de monitor parpadeante y de sus extensiones intermitentes a las conversaciones cotidianas.

Ahora sabemos que el dinosaurio siempre estuvo allí -por parafrasear a Monterroso-, que habíamos dormido demasiado, o que tal vez, en ese indescifrable y magnético magma externo, nadie votó al PP, aunque parezca lo contrario, y fuimos nosotros, zombies de pocos gigas, los que nos acercamos pálidos y temerosos a esa urna antigua, con tan anticuados sobres y volvimos corriendo torpemente para esperar cerca de las pantallas el destello del despertar.

Respirando

Tras estas votaciones que decidieron no sólo no infligir un castigo a quienes no habían hecho su trabajo como debieran, sino incluso premiarlos con un tsunami de apoyos, hemos tenido que recuperarnos de nuestras ingenuas esperanzas de cambio político en el municipio que revirtiese la situación de nuestro maltratado casco. Queda ahora, poco a poco, volver a las calles y repensar lo hecho y las expectativas que asoman. Tendremos presente los frescos programas, las declaraciones todavía en la memoria, los avances del PECH y lo que venga.

Esperaremos porque no queda otra y todavía nos duele esta ciudad varada. Contamos con todos vosotros.

21/5/11

Un modelo de espazo verde

Xa no fin da campaña electoral e co PXOM foi aprobado, é bó degustar noutras experiencias de planificación urbana, en concreto sobre os espazos verdes. O PXOM de Tui non é xeneroso en zonas verdes pero sí sinala unha serie de espazos xunto do río Tripes que conectarían co Paseo Fluvial e o sendeiro dos Muíños en Pazos de Reis xerando así un interesante roteiro nas marxes da cidade.
A característica máis notable de este espazo verde do Tripes é a condición de zona baixa de prado e horta próxima ao río Miño. A tentación maior que poida existir cando un día se adquiran estes terreos sexa o de ordenalos, intervir profundamente e alterar as súas características principais.
Isto xa non resulta pola mera subxetividade estética (minimalista, racionalista, axardinamento francés, inglés, etc), senón polo custe dunha acción profunda que custaría cartos do erario público. O mantenemento das hortas e dos prados existentes poden convivir con algunha acción puntual (servizos, rede camiños, novas plantacións, etc.). Non debemos ver polo tanto que a conservación das árbores froiteiras que hoxe existen sexa incompatible cun espazo verde de lecer onde o predominante son as especies ornamentais (camelios, magnolios, plátanos, thuyas, etc).
O exemplo máis interesante que coñezo (haberá outros por suposto) é o do Parque de Vista Alegre en Santiago de Compostela. É este un parque de máis de 30.000 metros cadrados, producto da adquisición dunha finca particular coa súa casa burguesa. Hoxe se mantivo as árbores froiteiras e ornamentais que tiña a finca alterando mínimamente o espazo orixinal. A casa funciona como Casa de Europa, mentres que se está a rematar co edificio do Museo de Ciencias Naturais da Universidade, está un centro de Música, o edificio da SGAE (aaaaarrrrgggg) e outro máis que se integran no parque ocupando menos do 10% da súa superficie.
Como se comproba, en Compostela malia a ter o monte Pedroso como gran espazo verde, existiu unha fonda preocupación por crear unha rede de espazos verdes que impedisen o afogamento da cidade histórica (Bonaval, Belvís, Parque da Música en Compostela, Almáciga, Vista Alegre, etc.). A particularidade de estos espazos novos, creados nos últimos quince anos, ven na visión minimalista (claro exemplo Bonaval de Álvaro Siza) que se integrou intencionalmente coa vella estrutura de hortas preexistente (exemplo Belvís e Vista Alegre) comprendendo deste xeito a orixe destes lugares e intregrándoos no tecido urbán.
É este un exemplo para reflexionar, para non contemplar actuacións abusivas nos futuros espazos do municipio e ver que pode ser compatible co seu uso e desfrute.



Suso Vila

19/5/11

Cuestionario

Aquí temos os resultados do cuestionario que propuxemos fai arredor de un mes aos diferentes partidos que se presentan nestas inminentes eleccións, coa excepción do PNG que naqueles días, aínda non tiña presentada a súa candidatura.

Agradecemos aos tres partidos que tiveron a ben participar (AT, BNG, Converxencia XXI) o seu traballo en respostar ás 17 cuestións plantexadas, pois sabemos que nin lles sobraba tempo nesta intensa campaña, nen por tal quixeron deixar de compartir con todos nós as súas ideas, buscando ocos nas axendas onde non os había.

Feitos, non palabras (y IV)

Despois de escoitar o debate na RMT, recorda un con vergoña allea as declaracións dos que non queren (PP, PGD), así o repetiron unha e outra vez, falar do pasado, dos anos, moitos, ata onte mesmo, nos que contaban con cartos e medios para facer desta cidade outra cousa. Pero fallaron as ideas, a preparación, a humildade e outras virtudes tal vez teologais. Asumen sen recato que deben mellorar as cousas, que o casco está abandonado, que urxe a peonalización, coidar as murallas...¿Qué hipodrómicos argumentos teñen para que confiemos?.

Todo o que son é pasado, aínda que lles doa, e moitos estamos esperando que pronto sexan historia, pero da que non apetece recordar nen para asustar aos nenos.

Ofrecémosvos aquí o enlace para que poidades descargar o arquivo mp3 do debate, para quenes non tiveron a oportunidade de escoitar aos candidatos e facerse cargo así do que, se algún deus benévolo nos axuda, debería pasar ao verdadeiro olvido, ao que tanto fan interesada mención.

Asimesmo, temos enviado un correo á RMT, por si se considera que vulnera algún dos seus dereitos, confiando en que prevaleza o dereito que os cidadáns teñen á información, máxime tendo en conta a importancia da mesma neste período electoral.

16/5/11

Feitos, non palabras (y III)

Os problemas de ruido, tráfico e vandalismo no casco son constantes e nestes anos non se lle ten dado resposta, a non ser as accións de cara á galería (bolardos que nunca funcionaron, reunións da Xunta de Seguridade publicitadas na prensa) que demostran a ineficiencia e desinterés por unha zona de Tui que agora nas eleccións convírtese en inspiración para os redactores do programa da candidatura do PP (non falaremos do PGD), confiados en que nos esquezamos de quenes tiveron esas responsabilidades durante anos e nada fixeron. Así falan agora de " peonalización do conxunto histórico", "creación dunha Área de Rehabilitación Integral", "activar a Xunta de Seguridade Local", etc. Fai falla moita fe, por ser mesurados na expresión, despois do desastre dun decenio de abandono nas súas mans.

Un exemplo máis, por se levamos poucos, desta degradación, é  o sucedido nesta fin de semana, momento en que o tráfico se intensifica polas vellas rúas do casco, onde se aparca por todas partes, se circula por dirección prohibida e a sensación de impunidade para berrar, destrozar mobiliario urbano, portas e ventanas, macetas, coches, mexar e defecar onde pete,  é a imperante. Aquí teñen os resultados:

A noite do venres ao sábado un banco na Plaza da Estrela foi baixado por uns gamberros ata o último tramo de escaleiras para dende alí ser arroxado á praza do paseo fluvial:


Con isto aproveitouse para destrozar uns dos focos que iluminan ese espazo:





Algúns restos no camiño de baixada:




E isto son os feitos, testarudos e  clariños, dos que abundan neste blog que naceu precisamente pola indignación e impotencia ante tanta vergoña. Por iso clama o ceo que o antigo tenente-alcalde durante moitos anos, o concellal de urbanismo durante outros tantos, falen agora, sen rubor, de postas en valor, recuperacións, humanizacións, melloras nos xardíns, peonalizacións e demáis. Clama o ceo que pidan de nós tanta fe, tanta credulidade os responsables desta miseria e queiran agora liderar un cambio amparados en palabras e algunha cara nova. Non. Nós temos memoria e dignidade.

13/5/11

Ceniza de Plantas


Cuentan algunas leyendas urbanas y rurales que:

- Las cenizas se pueden usar de abono, son ricas en potasio.
Según Wikipedia: El potasio es un elemento químico de la tabla periódica cuyo símbolo es K (del latín Kalium y del árabe. القلية, DMG al-qalya, "ceniza de plantas").

- Las cenizas pueden ser utilizadas como nutrientes para nuestras plantas.

Podría ser un claro ejemplo, la planta que crece en la ventana de la casa quemada de la Rúa Cuenca?.
           







11/5/11

Feitos, non palabras (y II)

También forma parte de los hechos, de la labor desarrollada durante varias legislaturas en el concello, y por tanto del marco inicial de partida en nuestros comentarios sobre las propuestas de los partidos políticos, la llevada a cabo por el candidato a la alcaldía del recién creado PGD, D. José Prada quien, como decíamos, tuvo la responsabilidad de ocupar el cargo de Concelleiro de Urbanismo a lo largo de años.
Su trabajo y consecuciones en relación con el casco histórico está a la vista de todos: deterioro y abandono, una absoluta dejadez, resumen brevemente la situación. Basta repasar el blog. Podemos añadir a ello, como ejemplo de ineficiencia y desinterés, las obras de pavimentado y soterramiento de servicios de la calle Cuenca, realizadas por una empresa que siempre hizo lo que quiso, sin control por parte de quien debiera, roturas de las piedras del pavimento, hundimientos del firme en la Plaza de la Estrella, desperfectos en casas, encintado precario y deficiente, con consecuencias que ahí quedarán `para engrosar la lista de desagravios del patrimonio tudense.

Por eso no es de extrañar que en su folleto, las alusiones al casco tengan todo el cariz de improvisaciones para salir del paso y de las que no nos ocuparemos más -no lo merecen- en los comentarios de próximos artículos. Las reproducimos aquí:

1. Sus propuestas para el casco, que, sin duda, no tuvo tiempo para desarrollar a lo largo de las pasadas legislaturas. De hecho, una preocupación fundamental, la señalización, es especialmente compleja:


2. Algunas ideas "medioambientales":


3 . Dos edificios para rellenar. Llama la atención la honrosa preocupación común a todos los partidos por la recuperación del Teatro Principal. Quienes nada hicieron durante años, ni por este, ni por ningún edificio ruinoso del casco, lamentablemente revelan una escasa credibilidad:


Y esto es toda la propuesta. Tan llena de ideas como se esperaba, por otra parte.

Feitos, non palabras

Iremos comentando en sucesivos artigos as propostas que os diferentes partidos políticos teñen feito nos seus folletos-programas electorais respecto da zona monumental, pero, como composición de lugar no que atinxe ao traballo feito ata o de agora polo equipo de goberno do PP, pensamos que non debería faltar para aquilatar o alcance das actuais promesas, a consideración do grao de cumplimento das que fai catro anos esperanzaron aos seus votantes. Por iso propomos aquí estes enlaces ás páxinas do seu folleto informativo electoral dos anteriores comicios, nos que destacamos algúns dos aspectos que nos chamaron a atención aos que volveremos en próximas entradas.







8/5/11

ANUNCIO PUBLICITARIO DE COCA-COLA

Estamos intentando  proponerle a la empresa Coca-Cola  que ruede su nuevo spot publicitario en las Rúas del Casco Vello.

Ideas no nos faltan, aquí os mostramos una sesión fotográfica.





3/5/11

Botellón en las Fiestas de San Telmo.

La noche del sábado se celebró un botellón en el Paseo Fluvial, exactamente en la zona conocida como el Penedo. Dicha zona esta reservada como  parque infantil, parque para adultos y parque para la tercera edad.

Les vamos a mostrar las consecuencias de semejante acto:


En el propio parque ( por la que discurriría la Carrera Popular):









En el Casco Vello:












Para l@s vecin@s del casco fue una noche  larga y una madrugada infernal. Los pubs cerraron sus puertas entre las 7h  u 8.30h  de la mañana, alguno incluso obligado por orden militar (Guardia Civil).

Otro año más y la situación no mejora, todo lo contrario, EMPEORA...

2/5/11

Libros

Non poidemos resistir á tentación de fotografiar -e perdónesenos a brincadeira sen segundas intencións- o escaparate da librería Valverde, que ofrecía esta variopinta oferta de libros que, se nos antoxou moi suxerente pola combinación de títulos, aínda que botamos en falta a imaxe de Punset para equilibrar tanto estilismo capilar:


  • Excusas para no pensar de E. Punset
  • Novas recetas da cociña de larpeiros
  • Galeguismo e libertade de C. Padín
  • E Memorias de un preso  de M. Conde


Barriendo bajo la alfombra

Esa es la técnica utilizada año tras año, y no se atisban cambios a pesar de la cercanía electoral, en el corte de césped del paseo fluvial. Resulta terriblemente incómodo a la empresa concesionaria retirar el desecho procedente de éste  y, por el contrario, mucho más práctico el arrojarlo en el depósito de compost en el que han convertido un rinconcito del jardín. Bajo el sol de estos días y la humedad de las noches la fermentación está asegurada, y el olor.
Aunque ya sabemos que el control de los trabajos de mantenimiento y jardinería no son, ni han sido el punto fuerte de la labor del concello, queda aquí dicho, por si quedaban dudas. El embellecimiento y ornato de nuestra ciudad ha quedado siempre muy, muy lejos. Para desgracia de todos.




También se acumulan los restos en otras zonas, por si así quizás se note menos: