Feitos, non palabras (y III)

Os problemas de ruido, tráfico e vandalismo no casco son constantes e nestes anos non se lle ten dado resposta, a non ser as accións de cara á galería (bolardos que nunca funcionaron, reunións da Xunta de Seguridade publicitadas na prensa) que demostran a ineficiencia e desinterés por unha zona de Tui que agora nas eleccións convírtese en inspiración para os redactores do programa da candidatura do PP (non falaremos do PGD), confiados en que nos esquezamos de quenes tiveron esas responsabilidades durante anos e nada fixeron. Así falan agora de " peonalización do conxunto histórico", "creación dunha Área de Rehabilitación Integral", "activar a Xunta de Seguridade Local", etc. Fai falla moita fe, por ser mesurados na expresión, despois do desastre dun decenio de abandono nas súas mans.

Un exemplo máis, por se levamos poucos, desta degradación, é  o sucedido nesta fin de semana, momento en que o tráfico se intensifica polas vellas rúas do casco, onde se aparca por todas partes, se circula por dirección prohibida e a sensación de impunidade para berrar, destrozar mobiliario urbano, portas e ventanas, macetas, coches, mexar e defecar onde pete,  é a imperante. Aquí teñen os resultados:

A noite do venres ao sábado un banco na Plaza da Estrela foi baixado por uns gamberros ata o último tramo de escaleiras para dende alí ser arroxado á praza do paseo fluvial:

Con isto aproveitouse para destrozar uns dos focos que iluminan ese espazo:

Algúns restos no camiño de baixada:

E isto son os feitos, testarudos e  clariños, dos que abundan neste blog que naceu precisamente pola indignación e impotencia ante tanta vergoña. Por iso clama o ceo que o antigo tenente-alcalde durante moitos anos, o concellal de urbanismo durante outros tantos, falen agora, sen rubor, de postas en valor, recuperacións, humanizacións, melloras nos xardíns, peonalizacións e demáis. Clama o ceo que pidan de nós tanta fe, tanta credulidade os responsables desta miseria e queiran agora liderar un cambio amparados en palabras e algunha cara nova. Non. Nós temos memoria e dignidade.