Como se sabe, esta praciña é lugar ineludible na visita á cidade, un dos puntos do roteiro turístico. Pois ben, esta paisaxe escatolóxica acompañou e acompaña no recordo a todos os seus visitantes, e atormenta día a día ós que viven na zona. A solución é sinxela, visto que non se pode domesticar en curto prazo ós donos dos canciños (ollo, non todos, haiche xente que se preocupa e usa bolsiñas) : basta cun valadiño e algunha pranta ornamental, seto, etc. Para máis inspiración pódese pasear pola Corredera cos ollos ben abertos. Fácil, barato e todos contentos. Tamén os veciños, por suposto.
Por outra parte,velaiquí os coidados de Xardinería e hai que ter moi boa vista:
Insistimos: non son aceitunas, por desgracia (ó fondo, medio corpo dun visitante, disfrutando do cheiro):
Buenísimo lo de las aceitunas. Si así fuera,las hubiéramos acompañado los vecinos con unas cañitas este caluroso verano, y de paso, habríamos invitado de forma gratuita a los turistas que se desplazaron a TUI, durante este año Xacobeo. Pero aún nos queda lo mejor. Ahora vienen las lluvias, y refiriéndonos al maravilloso arte culinario, tendremos una exquisitez gastronómica: PATÉ DE ACEITUNAS.¡Que poca vergüenza!
ResponderEliminarTedes toda a razón
ResponderEliminarque poñan mexadoiros para cans coma hai noutras localidades....por sitio que non sexa..
ResponderEliminar